Πόνος στο γόνατο: Αιτίες και θεραπεία

Ο έντονος πόνος στο γόνατο σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα με την άρθρωση. Η ιδιαιτερότητα της άρθρωσης του γόνατος είναι ότι αναλαμβάνει το κύριο φορτίο κατά την κίνηση και τη σωματική καταπόνηση και επομένως τραυματίζεται συχνά. Το προσβεβλημένο γόνατο είναι δύσκολο να διορθωθεί, επομένως είναι πολύ σημαντικό να ληφθούν έγκαιρα μέτρα για την εξάλειψη της αιτίας του πόνου.

κύριοι λόγοι

Οι αιτίες του πόνου στο γόνατο μπορεί να είναι:

1. Τραυματισμοί (οξεία τραύματα).Είναι η πιο κοινή αιτία. Εμφανίζονται μετά από δυνατό χτύπημα, υπερβολική κάμψη της άρθρωσης και απότομη πτώση πάνω της. Με μηχανικό τραυματισμό, υπάρχει έντονος πόνος, οίδημα, μυρμήγκιασμα, μούδιασμα, το χρώμα του δέρματος στην περιοχή της άρθρωσης αλλάζει.
2. Οστεοαρθρίτιδα (γοναρθρίτιδα)είναι η καταστροφή του ιστού της άρθρωσης. Η γονάρθρωση είναι πρωτοπαθής και δευτεροπαθής. Η πρωτοπαθής νόσος προσβάλλει άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ενώ η δευτερογενής νόσος προκαλεί τις συνέπειες τραυματισμού ή είναι επιπλοκή άλλων ασθενειών (π. χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα). Συμπτώματα: πόνος και δυσκαμψία στην άρθρωση. Με μια μακρά πορεία γονάρθρωσης, οι κινήσεις στην άρθρωση μπορεί να γίνουν αδύνατες.
3. Αρθρίτιδα (Γοναρθρίτιδα)- φλεγμονώδης νόσος. Ειδικά χαρακτηριστικά: αυξανόμενος πόνος κατά την κίνηση, διεύρυνση της άρθρωσης, πυρετός στο προσβεβλημένο γόνατο, περιστασιακό κοκκίνισμα.
4. μηνισκοπάθεια- Βλάβη στον μηνίσκο, η οποία εκδηλώνεται ως έντονος πόνος. Χωρίς κατάλληλη θεραπεία, είναι δυνατή η μετάβαση σε χρόνια μορφή, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται αρθροπάθεια.
5. αγγειακές παθήσεις. Θρόμβωση ή εμβολή (απόφραξη) στις αρτηρίες που τροφοδοτούν την άρθρωση του γόνατος οδηγεί σε οστεονέκρωση του αρθρικού χόνδρου και καθιστά αδύνατη τη βάδιση. Δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες για την οστεονέκρωση. Γίνεται αρθροπλαστική της πάσχουσας άρθρωσης.
6. περιαρθρίτιδα- Πρόκειται για φλεγμονή του αρθρικού σάκου και του ιστού που τον περιβάλλει. Με την περιαρθρίτιδα, εμφανίζεται πόνος στην περιοχή της άρθρωσης του γόνατος χωρίς σαφή εντοπισμό. Η περιαρθρίτιδα είναι τις περισσότερες φορές μια μετατραυματική επιπλοκή.
7. θυλακίτιδαείναι μια φλεγμονή της αρθρικής κοιλότητας (bursa). Η θυλακίτιδα μπορεί να προκληθεί από υπερβολική χρήση της άρθρωσης, μόλυνση ή τραυματισμό. Με αυτή την ασθένεια, παρατηρείται έντονος συνεχής πόνος, αλλά διατηρείται η ελευθερία κινήσεων.
8. τενοντίτιδαΕίναι φλεγμονή των συνδέσμων και των τενόντων. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν οίδημα και πόνο στην πληγείσα περιοχή. Αυξάνονται με την κάμψη-έκταση των γονάτων. Τα επίμονα συμπτώματα τενοντίτιδας υποδηλώνουν τενοντίτιδα.
9. Κύστη Baker- Πρόκειται για επιπλοκή μετά από τραύμα, γονάρθρωση ή αιμάρθρωση. Η κύστη του Baker είναι μια συλλογή αρθρικού υγρού στον ιγνυακό σάκο. Η παθολογία χαρακτηρίζεται από πόνο κατά την κάμψη του γόνατος και δυσφορία κατά την κίνηση. Για να αποφύγετε επιπλοκές, συνιστάται ιδιαίτερα να μην κάνετε οκλαδόν.
10. Οστεομυελίτιδα των οστών των ποδιώνείναι μια πυώδης λοιμώδης νόσος που είναι συνέπεια αιματογενούς οστεομυελίτιδας, ανοιχτού κατάγματος ή μετεγχειρητικής επιπλοκής. Οι πιο συνηθισμένοι λοιμογόνοι παράγοντες είναι οι σταφυλόκοκκοι.

ποικιλίες πόνου

Υπάρχουν τέτοιοι τύποι πόνου στο γόνατο:

1. Κατά την κατάληψη. Συνήθως προκαλείται από ασθένειες των αρθρώσεων, ιογενείς λοιμώξεις, έλλειψη άσκησης και κακή διατροφή. παρατηρείται σε αθλητές. Εάν τα γόνατά σας πονάνε όταν κάνετε οκλαδόν, οι ασκήσεις θα πρέπει να σταματήσουν. Εάν ο πόνος είναι επίμονος και συχνός, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό.
2. Όταν λυγίζετε τα πόδια. Αυτό είναι ένα από τα πιο κοινά προβλήματα στις αρθρώσεις. Παρατηρείται στη νόσο Osgood-Schlatter, βλάβες συνδέσμων και μηνίσκου, κύστη Baker, λοιμώδεις βλάβες κ. λπ. Όταν εμφανίζεται πόνος, είναι απαραίτητο να περιορίσετε το φορτίο στο πόδι, να παίξετε αθλήματα και να φορέσετε άνετα ορθοπεδικά παπούτσια.
3. Μετά τον αγώνα. Συνδέεται με ασθένειες όπως η αρθροπάθεια, η θυλακίτιδα, η αρθρίτιδα κ. λπ. Σε αυτή την περίπτωση, η φυσιολογική λειτουργία της άρθρωσης παύει και κάτω από μεγάλα φορτία αρχίζει να καταρρέει. Είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν έγκαιρα αυτές οι ασθένειες, διαφορετικά είναι δυνατή η πλήρης απώλεια των κινητικών λειτουργιών.
4. τραγάνισμα. Εάν δεν υπάρχει πρήξιμο, πόνος και δυσκαμψία στην κίνηση τότε δεν υπάρχει τίποτα ανησυχητικό. Ωστόσο, αυτό το σύμπτωμα μπορεί να προκληθεί από μια επικίνδυνη ασθένεια - την αρθροπάθεια, κατά την οποία ο αρθρικός χόνδρος είναι κατεστραμμένος και εμφανίζεται έντονος πόνος. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσει η θεραπεία αυτής της ασθένειας έγκαιρα.

διάγνωση

Μπορείτε να διαγνώσετε την αιτία του πόνου με τους ακόλουθους τρόπους:

1. Γενική ανάλυση αίματος. Επιτρέπει την ανίχνευση αναιμίας, λευκοκυττάρωσης κ. λπ.
2. χημεία αίματος. Ανιχνεύει αύξηση του ουρικού οξέος στην ουρική αρθρίτιδα.
3. ακτινογραφία. Αυτή η μέθοδος σας επιτρέπει να ανιχνεύσετε την παθολογία του οστικού ιστού. Με τη βοήθειά του διαγιγνώσκονται κατάγματα, οστεομυελίτιδα και αρθρώσεις. Οι εξετάσεις με ακτίνες Χ συμπληρώνονται με αξονική τομογραφία (CT). Οι μηνίσκοι, οι σύνδεσμοι, οι θύλακες και άλλοι μαλακοί ιστοί δεν είναι ορατοί σε ακτινογραφίες και αξονική τομογραφία.
4. MRI (Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού), NMRI (Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού). Αυτή είναι η σύγχρονη έρευνα. Με τη βοήθειά του, διαγιγνώσκεται η παθολογία των μαλακών ιστών της άρθρωσης (μηνίσκοι, σύνδεσμοι κ. λπ. ).
5. Παρακέντηση βιοψίας του οστού. Πραγματοποιείται όταν υπάρχει υποψία οστεομυελίτιδας ή οστικής φυματίωσης.
6. αρθροσκόπηση. Διενεργείται τόσο για διάγνωση όσο και για θεραπεία, για παράδειγμα σε περίπτωση τραυματισμού μηνίσκου.
7. Υπερηχογράφημα (υπερηχογράφημα). Αυτή είναι μια μελέτη προσυμπτωματικού ελέγχου που πραγματοποιήθηκε για ύποπτες τραυματικές κακώσεις, οστεοαρθρίτιδα, νόσο του μηνίσκου κ. λπ. Τα αποτελέσματα του υπερήχου πρέπει να επαληθεύονται με ακτινογραφία (CT) ή/και μαγνητική τομογραφία.

θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και να περιλαμβάνει τόσο συντηρητικές μεθόδους όσο και χειρουργική επέμβαση. Ας τους ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά:

συντηρητικές μεθόδους

Κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης, η θεραπεία θα πρέπει να ανακουφίζει από τον πόνο και το πρήξιμο και στη συνέχεια να αποκαθιστά την κανονική κινητικότητα των αρθρώσεων. Στην αρχική περίοδο μετά από έναν τραυματισμό, δεν συνιστάται η μετακίνηση χωρίς βοήθεια.

Η βάση της θεραπείας είναι η αντιφλεγμονώδης θεραπεία. Περιλαμβάνει τη χρήση των ακόλουθων κεφαλαίων: μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, παράγωγα πυραζολόνης, παράγωγα ινδολεξικού οξέος, οξικάμες, γλυκοκορτικοειδή.

Για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, συνταγογραφούνται οι ακόλουθες διαδικασίες: κρυοφόρηση, πλασμαφαίρεση, αιμορρόφηση, διήθηση πλάσματος, ανοσοδιεγερτικά.

Το συγκεκριμένο φάρμακο και η μέθοδος θεραπείας επιλέγονται από τον θεράποντα ιατρό.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει επίσης κομπρέσες πάγου στην κατεστραμμένη περιοχή για ανακούφιση από τον πόνο ή ζεστές κομπρέσες για τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας του αίματος.

Στην αιμάρθρωση, η άρθρωση τρυπιέται και το αίμα που συσσωρεύεται από τραύμα αφαιρείται.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει επίσης φυσιοθεραπευτικές μεθόδους: μασάζ, επανορθωτική γυμναστική και αποκατάσταση spa. Εάν είναι απαραίτητο, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει μια ειδική δίαιτα που προβλέπει περιορισμένη περιεκτικότητα σε θερμίδες.

Τα χονδροπροστατευτικά χρησιμοποιούνται για τη θρέψη του χόνδρου και τη μείωση των καταστροφικών διεργασιών.

Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι φυσικοθεραπείας είναι η μαγνητοθεραπεία, η θεραπεία με λέιζερ, η κρυοθεραπεία, ο βελονισμός.

Με τη γονάρθρωση χρησιμοποιούνται ειδικά παπούτσια και επιγονατίδες - ορθώσεις. Αυτά τα παπούτσια βοηθούν στην ομαλοποίηση του βαδίσματος και τα επιγονατίδια διορθώνουν την πάσχουσα άρθρωση.

Χειρουργική επέμβαση

Εάν δεν μπορεί να επιτευχθεί η απαιτούμενη σταθερότητα της άρθρωσης μετά από συντηρητική θεραπεία, ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση.

Οι πιο κοινές χειρουργικές τεχνικές είναι η αρθροσκόπηση και η ενδοπροσθετική.

Η αρθροσκόπηση είναι μια τεχνική που μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο σε μια άρθρωση και να αυξήσει την κινητικότητά της. Αυτή η μέθοδος θεραπείας όχι μόνο εξαλείφει την υποκείμενη νόσο, αλλά σας επιτρέπει επίσης να εισάγετε φάρμακα στην κοιλότητα της άρθρωσης που μειώνουν τη φλεγμονή.

συμβουλή γιατρού

Έντονο θεραπευτικό αποτέλεσμα στην οστεοαρθρίτιδα 2ου και ακόμη και 3ου σταδίου έχει σκευάσματα υαλουρονικού οξέος που χορηγούνται ενδοαρθρικά. Η εισαγωγή του υαλουρονικού οξέος θεωρείται εναλλακτική της ενδοπροσθετικής όταν αυτό δεν είναι εφικτό λόγω θεραπευτικών αντενδείξεων. Πρόκειται για ιατρική χειραγώγηση, έχει αντενδείξεις.

Η τεχνική εκτελείται με τέτοια προβλήματα:

• βλάβη στον μηνίσκο και τον χόνδρο.
• σχισμένοι σύνδεσμοι?
• η παρουσία ξένων αντικειμένων στην άρθρωση.
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα;
• ενδοαρθρικά κατάγματα.

Κατά τη μετεγχειρητική αποκατάσταση, συνιστάται η αυστηρή τήρηση των ιατρικών συστάσεων, η εκτέλεση θεραπευτικών ασκήσεων για την αποφυγή ακατάλληλης πρώιμης φόρτισης του άκρου.

Η ενδοπροσθετική (αρθροπλαστική) είναι μια επέμβαση κατά την οποία τα κατεστραμμένα μέρη της άρθρωσης του γόνατος αντικαθίστανται με τεχνητό εμφύτευμα (ενδοπρόσθεση).

Πάνω από το 95% των ασφαλίσιμων ενδοπροθέσεων λειτουργούν για 10-15 χρόνια και στη συνέχεια πρέπει να αντικατασταθούν. Σήμερα, μακριά από όλες τις περιφέρειες, η αντικατάσταση ενδοπρόθεσης, σε αντίθεση με την πρώτη επέμβαση, μπορεί να εκδοθεί μέσω υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας. Δεν μπορούν όλοι οι ασθενείς να υποβληθούν σε δεύτερη επέμβαση μετά από 10-15 χρόνια λόγω καρδιαγγειακών και άλλων σωματικών κινδύνων. Επομένως, δεν αξίζει να βιαστείτε με την ενδοπροσθετική. Συνιστώ να καταφύγετε σε αυτή τη χειρουργική επέμβαση μόνο όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες θεραπευτικές επιλογές.

Η ενδοπροσθετική γίνεται όταν η αποκατάσταση της ανώδυνης λειτουργίας της άρθρωσης του γόνατος δεν είναι δυνατή με συντηρητικές μεθόδους και με τη βοήθεια αρθροσκόπησης. Πυώδεις επιπλοκές είναι πιθανές μετά την ενδοπροσθετική. Τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται για την πρόληψή τους. Απαιτείται μακροχρόνια αποκατάσταση του ασθενούς (έως 6 μήνες) μετά την ενδοπροσθετική.

σπιτικές θεραπείες

Οι λαϊκές θεραπείες μπορεί να είναι χρήσιμες για την ανακούφιση του πόνου, αλλά θα πρέπει να γίνονται παράλληλα με τις παραδοσιακές θεραπείες.

Όταν χρησιμοποιείτε λαϊκές θεραπείες, φροντίστε να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.

Ας δούμε μερικές δημοφιλείς μεθόδους:

1. Αλοιφή. Για πόνο στα γόνατα ετοιμάστε 1 κ. γ. μεγάλο. υπερικό και 2 κ. σ. μεγάλο. Αψιθιά, συνθλίβοντας τα. Λιώστε 1 κουταλιά της σούπας σε λουτρό νερού. μεγάλο. Βαζελίνη. Το γρασίδι χύνεται σε ζεστό πετρελαϊκό ζελέ και αλέθεται σε μια ομοιογενή μάζα. Αυτή η αλοιφή πρέπει να τρίβεται στα πονεμένα γόνατα τη νύχτα.
2. Μείγμα με βάση τους σπόρους σίκαλης. Θα πρέπει να πάρετε 250 γραμμάρια σπόρους σίκαλης, ρίξτε τους με 2 λίτρα νερό και βράστε. Αφού κρυώσει το μείγμα, φιλτράρεται και προστίθεται σε αυτό 500 γραμμάρια βότκα, 1 κιλό μέλι και 3 κουταλάκια του γλυκού. ρίζα βατόμουρου. Το μείγμα αναδεύεται καλά και αφήνεται σε σκοτεινό μέρος για 21 ημέρες. Συνιστάται η χρήση μείγματος 3 κ. σ. μεγάλο. πριν το γεύμα. Κατά την περίοδο της θεραπείας είναι απαραίτητο να πίνετε 9 λίτρα του μείγματος.

Εάν έχετε πόνο στο γόνατο, μην πανικοβληθείτε. Ωστόσο, εάν ο πόνος επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα πρέπει οπωσδήποτε να συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Αυτό θα αποφύγει πολλά προβλήματα.