Η αρθροπάθεια είναι μια αρθρική εκφυλιστική παθολογία που συνοδεύεται από δυστροφικές διαδικασίες ιστού χόνδρου. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, ο αρθρικός σάκος, η συνδετική συσκευή, η αρθρική μεμβράνη και οι πλησιέστερες οστικές δομές εμπλέκονται επίσης στη διαδικασία καταστροφής.
Επικράτηση της οστεοαρθρίτιδας
Η πλειονότητα των ατόμων με οστεοαρθρίτιδα είναι ηλικιωμένοι. Η ασθένεια μετά την ηλικία των 65 ετών δεν είναι μόνο η πιο συχνά διαγνωσμένη παθολογία των αρθρώσεων, αλλά και ο κύριος λόγος αναπηρίας με επακόλουθη αναπηρία. Επιπλέον, σε μεγάλη ηλικία, τις περισσότερες φορές οι γυναίκες είναι άρρωστες, αλλά μεταξύ των νέων οι περισσότεροι από τους ασθενείς είναι άνδρες.
Η συχνότητα εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας ποικίλλει σημαντικά σε διαφορετικές χώρες. Οι λόγοι για την ευρεία χρήση στατιστικών δεδομένων δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί.
Αιτίες και παράγοντες κινδύνου
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια ασθένεια που μπορεί να είναι πρωτογενής ή δευτερογενής. Εάν δεν υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι για την ανάπτυξη της παθολογίας, τότε μιλούν για τον πρωτογενή τύπο. Εάν ήταν δυνατό να εντοπιστούν οι αιτίες της οστεοαρθρίτιδας, μιλήστε για τον δευτερογενή τύπο.
Η δευτερογενής οστεοαρθρίτιδα μπορεί να προκληθεί από τους ακόλουθους αρνητικούς παράγοντες:
- Τραυματισμός αρθρώσεων διαφόρων ειδών (συχνές πτώσεις, διάστρεμμα, μώλωπες);
- χρόνια συγγενής δυσπλασία ιστού;
- παθολογικές αλλαγές στις μεταβολικές διεργασίες.
- διάφορες αυτοάνοσες ασθένειες.
- μη ειδικές φλεγμονώδεις διεργασίες στην περιοχή των αρθρώσεων.
- ορισμένες παθολογίες των οργάνων του ενδοκρινικού συστήματος.
- διεργασίες εκφυλιστικού-δυστροφικού τύπου που είναι χρόνιες.
- διάφορες ασθένειες, που συνοδεύονται από υπερβολική κινητικότητα των αρθρώσεων, σε συνδυασμό με μια αδύναμη συσκευή σύνδεσης.
- παρουσία αιμορροφιλίας;
- συγκεκριμένος τύπος φλεγμονωδών διεργασιών.
Εκτός από τις άμεσες αιτίες, οι επιπτώσεις των οποίων οδηγούν στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας, υπάρχουν επίσης προδιαθετικοί παράγοντες που δεν προκαλούν την ασθένεια από μόνες τους, αλλά μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης της.
Αυτά περιλαμβάνουν:
- είναι άνω των 55 ετών.
- υπέρβαρο, το οποίο αυξάνει το άγχος στις αρθρώσεις.
- υπερβολικό φορτίο σε μια κοινή ή ομάδα κατά τη διάρκεια ακατάλληλης αθλητικής προπόνησης, ορισμένες θέσεις εργασίας που απαιτούν μακρά παραμονή σε μία θέση.
- ιστορικό χειρουργικής επέμβασης στις αρθρώσεις
- κληρονομιά;
- ορμονικές αλλαγές στο γυναικείο σώμα μετά την εμμηνόπαυση.
- συνεχής υποθερμία;
- παθολογίες της σπονδυλικής στήλης που δεν αντιμετωπίζονται.
- ανεπαρκής πρόσληψη χρήσιμων μικρο και μακρο στοιχείων με φαγητό.
Μηχανισμός ανάπτυξης
Είναι γνωστός ο μηχανισμός με τον οποίο αναπτύσσεται η οστεοαρθρίτιδα. Ο χόνδρος που εξασφαλίζει την κανονική επαφή μεταξύ δύο οστών είναι φυσικά ομαλός, χωρίς ανωμαλίες ή τραχύτητα, γεγονός που βοηθά στη διατήρηση της κανονικής κίνησης στις αρθρώσεις. Με μια ασθένεια, η δομή του χόνδρου αλλάζει, γίνεται τραχύ, εμφανίζονται ελαττώματα που μειώνουν την αποτελεσματικότητα της φυσικής ολίσθησης.
Λόγω των επίκτητων προσκρούσεων, ο χόνδρος τραυματίζεται σταδιακά, σε μέρη όπου αρχίζει να ασβεστοποιείται και σε μέρη όπου οστεοποιείται. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι δυνατόν να διαχωριστούν μικρά σωματίδια που μπορούν να εισέλθουν στο αρθρικό υγρό και να τραυματίσουν τον περιβάλλοντα ιστό.
Εάν η παθολογία επιδεινωθεί, η άρθρωση μπορεί να εισέλθει σε κατάσταση χρόνιας υπερχείλισης, η οποία επηρεάζει σημαντικά τη λειτουργία του κινητήρα της.
μοίρες
Οι γιατροί χωρίζουν την οστεοαρθρίτιδα σε τρεις κύριους βαθμούς:
- Έχω πτυχίο.Χαρακτηρίζεται από την έλλειψη σαφούς κλινικής εικόνας. Ο ασθενής μπορεί να έχει σπάνια παράπονα για πόνο στην προσβεβλημένη άρθρωση, αλλά γενικά δεν συμβουλεύεται γιατρό. Ταυτόχρονα, υπάρχουν αλλαγές στη συσκευή των συνδέσμων-μυών και στο αρθρικό υγρό, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη ορατές παραμορφώσεις.
- Πτυχίο II.Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας επιδεινώνονται. Ο πόνος χαρακτηρίζεται ως ανεκτός, αλλά εμφανίζεται τακτικά. Ο ασθενής πηγαίνει στο γιατρό, σημειώνοντας μείωση της ποιότητας ζωής. Μια χαρακτηριστική κρίση μπορεί να ακουστεί στην προσβεβλημένη άρθρωση. Αλλαγές παρατηρούνται στις γειτονικές μυϊκές δομές καθώς η νευρική αγωγιμότητα διαταράσσεται.
- III βαθμός.Χαρακτηρίζεται από διακριτικούς χαρακτήρες. Ο αρθρικός χόνδρος είναι πολύ αραιωμένος, μπορούν να βρεθούν κύστεις, εστίες ασβεστοποίησης ή οστεοποίησης. Η συνδετική συσκευή γίνεται βραχύτερη, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της κινητικότητας στην πληγείσα περιοχή, η οποία συνοδεύεται από περιορισμό λόγω μιας έντονης φλεγμονώδους διαδικασίας. Ο μεταβολισμός των γύρω ιστών υποφέρει, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή δυστροφία.
Σε κάθε περίπτωση, ο ασθενής πρέπει να διευκρινίσει τη διάγνωση του θεράποντος ιατρού. Αυτό οφείλεται στην ιδιαιτερότητα της πορείας της νόσου, η οποία χαρακτηρίζεται από στάδια ύφεσης και επιδείνωσης, τα οποία εναλλάσσονται εναλλάξ.
Πόνος με ασθένεια
Ο πόνος στην οστεοαρθρίτιδα είναι το πιο κοινό παράπονο για το οποίο οι ασθενείς πηγαίνουν στο γιατρό. Το χαρακτηριστικό τους είναι η σχέση τους με την ώρα της ημέρας, τον καιρό και τη σωματική δραστηριότητα.
Στους περισσότερους ασθενείς, ο πόνος επιδεινώνεται από το περπάτημα, το τρέξιμο ή άλλη σωματική δραστηριότητα που στοχεύει στην προσβεβλημένη άρθρωση. Μόλις σταματήσει το φορτίο, ο πόνος σταδιακά υποχωρεί. Η ανάπτυξή τους εξηγείται από το γεγονός ότι ο χόνδρος δεν μπορεί πλέον να εκπληρώνει τις λειτουργίες απορρόφησης κραδασμών.
Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως τη νύχτα ως αποτέλεσμα της στασιμότητας του αίματος στις φλέβες. Ένας άλλος λόγος είναι η αύξηση της ενδοοστικής πίεσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Ένα από τα πιο σημαντικά διαγνωστικά κριτήρια είναι η παρουσία του λεγόμενου πόνου κατά την έναρξη, ο οποίος διαταράσσει τον ασθενή τη στιγμή που μόλις άρχισε την ενεργή κίνηση. Ο αρχικός πόνος συνήθως υποχωρεί όταν συνεχίζεται η σωματική δραστηριότητα. Η εμφάνισή τους εξηγείται από την παρουσία αρθρώσεων των αρθρώσεων (ερεθίσματα), που ερεθίζουν τα νευρικά άκρα. Μόλις αυτά τα συντρίμμια απομακρυνθούν από τα νεύρα, ο πόνος εξαφανίζεται.
Συμπτώματα
Εκτός από τον πόνο, οι γιατροί εντοπίζουν άλλα σημάδια οστεοαρθρίτιδας που μπορεί να είναι ύποπτα για παθολογία.
Αυτά περιλαμβάνουν:
- Πόνος και τραγανός ήχος.Το Lomota εμφανίζεται κυρίως σε περίπτωση που κάποιο άτομο έχει αναπτύξει υποθερμία. Η κρίση δεν θα ακούγεται στην αρχή, αλλά εάν η ασθένεια προχωρήσει χωρίς θεραπεία, θα γίνει ηχητική για εκείνους γύρω σας.
- Μειωμένη κινητικότητα. Σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης της παθολογίας, δεν υπάρχει μείωση της κινητικότητας. Ωστόσο, όσο περισσότερο παραμένει η θεραπεία, τόσο μεγαλύτερος είναι ο περιορισμός της κίνησης στην άρθρωση. Αυτό εξηγείται από τη στένωση του χώρου της άρθρωσης και τον σπασμό των πλησιέστερων μυϊκών δομών.
- παραμόρφωση αρθρώσεων.Είναι χαρακτηριστικό του όψιμου σταδίου της οστεοαρθρίτιδας, αλλά και ένας σημαντικός δείκτης της πορείας της νόσου. Αυτή τη στιγμή είναι ήδη πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί η ασθένεια.
Ποιος γιατρός αντιμετωπίζει την οστεοαρθρίτιδα;
Ποιος θεραπεύει την οστεοαρθρίτιδα; Στις περισσότερες περιπτώσεις, αρκετοί ειδικοί ασχολούνται με τη θεραπεία. Αρχικά, εμπλέκεται ένας αρθρολόγος, ο οποίος είναι κοινός ειδικός. Επιπλέον, ο ασθενής πρέπει να δει έναν ορθοπεδικό χειρουργό. Εάν η ασθένεια είναι συνέπεια φλεγμονώδους διαδικασίας, συνιστάται να επισκεφτείτε και έναν ρευματολόγο.
Εάν είναι απαραίτητο, μπορούν να κληθούν άλλοι ειδικοί κατά τη διάρκεια της περιόδου θεραπείας. Συνήθως πρέπει να καταφύγετε στις υπηρεσίες τραυματολόγων, φυσιοθεραπευτών, μασέρ και χειρουργών.
Διάγνωση
Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων ξεκινά μόνο μετά την επιβεβαίωση της διάγνωσης και τον προσδιορισμό του βαθμού παθολογίας. Πρώτον, ο γιατρός ρωτά τον ασθενή λεπτομερώς και διεξάγει μια εξέταση. Η παρουσία χαρακτηριστικής δυσφορίας και παραμορφώσεων υποδηλώνει μια ασθένεια.
Η ακτινογραφία της προσβεβλημένης άρθρωσης είναι υποχρεωτικός τρόπος επιβεβαίωσης της διάγνωσης. Εάν η ασθένεια επηρεάζει το γόνατο, λαμβάνεται μια εικόνα του γόνατος, εάν η παθολογία βρεθεί στο χέρι, τα ακτινολογικά σημάδια της νόσου αναζητούνται συγκεκριμένα εκεί.
Η ακτινολογική διάγνωση δεν παρέχει πάντα επαρκή αποτελέσματα για τη διάγνωση του ασθενούς. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να πάει στη μαγνητική τομογραφία (αυτό επιτρέπει την εκτίμηση της κατάστασης των μαλακών ιστών και της συμμετοχής τους στην παθολογική διαδικασία) ή στο CT (αυτό επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την κατάσταση των δομών των οστών και των χόνδρων και τη συμμετοχή των πλησιέστερων ανατομικών δομών στην παθολογική διαδικασίανα σχεδιάσω).
Θεραπεία
Πώς αντιμετωπίζετε την οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων; Η επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής τεχνικής εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και το στάδιο της νόσου.
Ο γιατρός επιλέγει το σχήμα θεραπείας αφού αξιολογήσει τη γενική κατάσταση του ασθενούς και την πορεία της νόσου. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο συντηρητικές όσο και χειρουργικές μέθοδοι θεραπείας.
Φάρμακα
Πώς να θεραπεύσετε μια ασθένεια όταν είναι προτιμότερο να μην κάνετε χειρουργική επέμβαση αλλά να χρησιμοποιήσετε φάρμακα;
Η συντηρητική θεραπεία είναι κατάλληλη μόνο για ασθενείς σε πρώιμο στάδιο σχηματισμού παθολογίας και περιλαμβάνει τη χρήση τριών κύριων ομάδων φαρμάκων:
- Γλυκοκορτικοστεροειδή- Τα ορμονικά φάρμακα που είναι αποτελεσματικά στην ανακούφιση της φλεγμονώδους διαδικασίας κατά τη διάρκεια μιας επιδείνωσης εγχέονται στην κοιλότητα της άρθρωσης.
- μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα,που εγχέονται και εγχέονται κυρίως σε μύες κοντά στις αρθρώσεις ή απευθείας σε φλέβα. Ωστόσο, οι γιατροί μπορεί να συστήσουν χάπια, αν και αυτή η επιλογή λήψης ΜΣΑΦ είναι ανεπιθύμητη λόγω των αρνητικών επιπτώσεων που έχει στο γαστρεντερικό σωλήνα.
- Chondroprotectors- Τα φάρμακα αυτής της ομάδας μπορούν να μειώσουν την καταστροφή του ιστού του χόνδρου και να προωθήσουν την αναγέννηση. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης της νόσου.
Χειρουργικά
Πώς μπορείτε να θεραπεύσετε την οστεοαρθρίτιδα εάν η ασθένεια έχει φτάσει αρκετά μακριά; Σε αυτήν την περίπτωση, η συντηρητική θεραπεία θα είναι αναποτελεσματική και οι γιατροί μπορούν να συστήσουν μόνο χειρουργική επέμβαση στον ασθενή.
Σήμερα, στις περισσότερες περιπτώσεις, πραγματοποιείται αντικατάσταση άρθρωσης. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, η πραγματική άρθρωση αντικαθίσταται από μια πρόσθεση που πληροί όλες τις λειτουργίες μιας υγιούς άρθρωσης.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, προσφέρονται επιλογές παρηγορητικής θεραπείας, η κύρια αποστολή της οποίας είναι η μείωση του στρες στις αρθρικές επιφάνειες.
Άσκηση
Στα αρχικά στάδια της νόσου, αντιμετωπίζεται όχι μόνο με φάρμακα, αλλά και με ασκήσεις φυσικής θεραπείας. Η άσκηση είναι ένα σημαντικό στάδιο θεραπείας που βοηθά στη διατήρηση της λειτουργικότητας των αρθρώσεων και μειώνει την πιθανότητα επιδείνωσης της νόσου.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της παθολογίας και τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά του ασθενούς, το σετ άσκησης επιλέγεται ξεχωριστά. Ο γιατρός πρέπει να λάβει υπόψη τον εντοπισμό της οστεοαρθρίτιδας, ο οποίος θα επιτρέψει την πιο αποτελεσματική επίδραση στον προσβεβλημένο ιστό.
Δεν συνιστάται η αυτοδιδασκαλία χωρίς ιατρική επίβλεψη, ειδικά στα αρχικά στάδια. Οι ασκήσεις πρέπει να επιλέγονται έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλές, χωρίς ξαφνικές κινήσεις.
Τα μαθήματα θεραπείας άσκησης είναι αποτελεσματικά μόνο εάν ο ασθενής αφιερώνει λίγο χρόνο κάθε μέρα στο προτεινόμενο συγκρότημα.
Παραδοσιακές μέθοδοι
Πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα αρνούνται να πάρουν φάρμακα ή χειρουργική επέμβαση μέχρι την τελευταία στιγμή. Στην περίπτωση αυτή, χρησιμοποιούνται εναλλακτικά φάρμακα για την αντικατάσταση των ναρκωτικών.
Τα πιο συνηθισμένα φυτά που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία είναι:
- Kalanchoe;
- τζίντζερ;
- κόλαση;
- φύλλα δάφνης;
- σκόρδο;
- κανέλα;
- Αλογοουρά και άλλοι.
Χρησιμοποιούνται με τη μορφή βάμμα, αφέψημα και κατάπλασμα για την πληγείσα περιοχή. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η πλήρης θεραπεία της νόσου είναι αδύνατη μόνο με σπιτικές συνταγές. Είναι καλύτερο όταν οι παραδοσιακές θεραπείες συνδυάζονται με την παραδοσιακή ιατρική.
Πρόληψη
Τι μπορεί να γίνει για τη μείωση της πιθανότητας οστεοαρθρίτιδας στα γηρατειά; Απλά προληπτικά μέτρα είναι διαθέσιμα σε όλους.
Συνιστάται:
- μέτρια καθημερινή σωματική δραστηριότητα: περπάτημα, ποδηλασία, απλές ασκήσεις έναντι αμοιβής και ούτω καθεξής.
- Συμμόρφωση με τις βασικές αρχές της υγιεινής διατροφής: τρώτε συχνά, αλλά σταδιακά, αποφύγετε το γρήγορο φαγητό, την υπερκατανάλωση τροφής, τα βαριά και λιπαρά τρόφιμα, τρώτε πολλά μπαχαρικά.
- Έλεγχος βάρους: η αύξηση βάρους οδηγεί σε αυξημένο άγχος στις αρθρώσεις, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε οστεοαρθρίτιδα.
- έγκαιρη θεραπεία χρόνιων παθήσεων που οδηγούν σε μεταβολικές διαταραχές.
- η χρήση συμπλοκών βιταμινών και ανόργανων συστατικών σε περίπτωση που η ποσότητα των θρεπτικών συστατικών που παρέχονται με τροφή θεωρείται ανεπαρκής.
Διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και οστεοαρθρίτιδας
Πολλοί άνθρωποι συγχέουν την αρθρίτιδα και την οστεοαρθρίτιδα λόγω της ομοιότητας του ήχου. Ωστόσο, αυτές είναι εντελώς διαφορετικές ασθένειες.
Η αρθρίτιδα δεν είναι δυστροφία και εκφυλισμός στον ιστό των αρθρώσεων, αλλά οποιαδήποτε φλεγμονώδης αντίδραση που μπορεί να αναπτυχθεί στην κοιλότητα της άρθρωσης, ανεξάρτητα από την αιτία της. Η φλεγμονή επηρεάζει συχνότερα όχι μόνο την άρθρωση, αλλά και τους μυς, τα οστά και τους συνδέσμους που βρίσκονται πλησιέστερα σε αυτήν. Ο πόνος της αρθρίτιδας δεν σχετίζεται με τη σωματική δραστηριότητα, μπορεί να ενοχλήσει τον ασθενή ακόμη και σε κατάσταση ηρεμίας και δεν υπάρχει καθόλου κρίσιμο στις αρθρώσεις.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αδύνατο να διαχωριστεί η αρθρίτιδα από την οστεοαρθρίτιδα ανεξάρτητα, καθώς το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος και οι ασθενείς σπάνια έχουν μια ιδέα για τα χαρακτηριστικά τους για καθεμία από τις παθολογίες.
Είναι καλύτερα να εμπιστευτείτε τον θεράποντα ιατρό να κάνει μια ακριβή διάγνωση, ώστε να μην κάνει λάθη στη μετέπειτα θεραπεία και πρόληψη της νόσου.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια σοβαρή ασθένεια που μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία εάν ο ασθενής δεν δει εγκαίρως γιατρό. Στα πρώτα σημάδια της νόσου, συνιστάται να επικοινωνήσετε με έναν ειδικό για να επιβεβαιώσετε τη διάγνωση και να επιλέξετε την βέλτιστη θεραπεία.
Εάν είναι πιθανό να πάρετε την ασθένεια σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, θα είναι σίγουρα δυνατό να περιοριστείτε στη συντηρητική θεραπεία χωρίς χειρουργική επέμβαση.